Bazı sözler vardır ki, insanın boynuna at yuları gibi takılır ve bir ömür peşine sürükler. Ben de bu sözlerden bir tane iki tane değil, yüzlerce var. Bu halimi düşünür dururum.
Sürüklendiğim bu gibi sözlerin artık esiriyim.
Bunlarda biri de lise yıllarımda Türk Edebiyatı Dergisi'nden okuduğum şu sözdür:
“İnsan buğdaysız, mısırsız dönüp, kendini bitiren değirmen taşı gibidir, boş ve fuzuli işlerle kendini yer bitirir.”
Böyle değil miyiz? Ya bir şarkının peşine ya bir partinin peşine ideolojik saplantı alıp takılır gider, ömrümüzü harcarız, eli boş.
İkinci bir söz de;
“Zümrüt nasıl ki yontulmadan mükemmelleşmezse, insanda acı çekmeden olgunlaşamaz.”
Kalın sağlıcakla.